شعر 2 - عطارد

تو همانی که دلم لک زده لبخندش را

او که هرگز نتوان یافت همانندش را

منم آن شاعر دلخون که فقط خرج تو کرد

غزل و عاطفه و روح هنرمندش را

شعر 1 - عطارد

با حضور تو قرار است مرا زجر دهند

خویش را مایه ی دلگرمی هر جمع مکن

به گناهی که نکردم به کسی باج نده

آبرویی هم اگر هست بخر،جمع من

شعر 22 - گریه های امپراتور

یوسف! به این رها شدن از چاه دل مبند

این بار می برند که زندانی ات کنند

شعر 21 - گریه های امپراتور

آه!دیگر دمت ای دوست مسیحایی نیست...

شعر 20 - گریه های امپراتور

آیین عشق بازی دنیا عوض شده است

یوسف عوض شده است، زلیخا عوض شده است

سر همچنان به سجده فرو برده ام ولی

در عشق سال هاست که فتوا عوض شده است

شعر 19 - گریه های امپراتور

تا کی تحمل غم و تا کی خدا خدا

دیگر ز یاد برده گمانم مرا خدا

در سنگسار، آینه ای را که می برند

شاید شکسته خواسته از ابتدا خدا

شعر 18 - گریه های امپراتور

اگر خطا نکنم،عطر،عطر یار من است...

شعر 17 - گریه های امپراتور

با عقل خود از عشق سخن گفتم و خندید

آری ! خبر از بی خبری خواسته بودم

غیر از ضررم مشورت دوست نبخشید

ای کاش ز دشمن نظری خواسته بودم

شعر 16 - گریه های امپراتور

هم از سکوت گریزان، هم از صدا بیزار

چنین چرا دلتنگم؟! چنین چرا بیزار

شعر 15 - گریه های امپراتور

مستی نه از پیاله، نه از خُم شروع شد

از جاده ی سه شنبه شب قم شروع شد

آیینه خیره شد به من و من به آینه

آن قدر«خیره» شدکه تبسم شروع شد