شعر 8 - گریه های امپراتور

زمن مخواه کنون با یقین کنم توبه
من از بهشت مگر میوه با یقین خوردم!؟

قفس گشودی ام و ” اختیار ” بخشیدی
همین که از قفست پرزدم زمین خوردم!

شعر 7 - گریه های امپراتور

در قنوتم ز خدا«عقل» طلب می‌کردم
«عشق» اما خبر از گوشه محراب گرفت

شعر 6 - گریه های امپراتور

به خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد
که تو رفتی ودلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ممنوع ولی لبهایم
هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد

شعر 5 - گریه های امپراتور

به نسیمی همة راه به هم می‌ریزد
کی دل سنگ تو را آه به هم می‌ریزد

سنگ در برکه می‌اندازم و می‌‌پندارم
با همین سنگ زدن، ماه به هم می‌ریزد

شعر 4 - گریه های امپراتور

به دریا می زنم ! شاید به سوی ساحلی دیگر

مگر آسان نماید مشکلم را مشکلی دیگر 

من از روزی که دل بستم به چشمان تو می دیدم

که چشمان تو می افتند دنبال دلی دیگر 

شعر 3 - گریه های امپراتور

بیچاره آهویی که صید پنجه ی شیری است
بیچاره تر شیری که صید چشم آهویی

شعر 2- گریه های امپراتور

در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم

اصلاً به تو افتاد مسیرم که بمیرم

یک قطره ی آبم که در اندیشه ی دریا

افتادم و باید بپذیرم که بمیرم

شعر 1 - گریه های امپراتور

بی قرار توام ودر دل تنگم گله هاست
آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست
مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی وبین من وتو فاصله هاست

شعر 28 - ضدّ

بعد عمری با تو بودن حاصلم زنگار شد

دیر فهمیدم ندارند آب و آهن دوستی

شعر 27 - ضدّ

اگر جای مروت نیست  با دنیا  مدارا  کن

به جای دلخوری از تنگ بیرون را تماشا کن

دل از اعماق دریای  صدف های  تهی  بردار

همین جا در کویر  خویش  مروارید پیدا  کن