شعر 6 - سرمه ای

توی قرآن خوانده ام،یعقوب یادم داده است

دلبرت وقتی کنارت نیست کوری بهتر است

شعر 5 - سرمه ای

بادی که از حوالی یوسف گذر نکرد

گیرم رسید بر در کنعان چه فایده؟

شعر 4 - سرمه ای

من که شاعر نیستم لالم...سکوتی ممتدم

داغی لب های تو قفل از دهان برداشته

شعر 3 - سرمه ای

هرچه با تنهایی من آشناتر می شوی

دیرتر سر می زنی و بی وفاتر می شوی

هر چه از این روزهای آشنایی بگذرد

من پریشان تر تو هم بی اعتناتر می شوی

شعر 2 - سرمه ای

چنان بر روی صورت ریختی موی پریشان را

که گویی ماه را یک هاله ی مبهم بغل کرده

شعر 1 - سرمه ای

مرا می کشت این تنهایی زجرآور

سراغ من نمی آمد اگر شعری هر از گاهی

شعر 28 - آن ها

ناگهان آیینه حیران شد، گمان کردم تویی
ماه پشت ابر پنهان شد، گمان کردم تویی

ردّ پایی تازه از پشت صنوبرها گذشت...
چشم آهوها هراسان شد، گمان کردم تویی

شعر 27 - آن ها

ای که برداشتی از شانه ی موری باری

بهتر آن بود که دست از سر من برداری

.

.

هر چه می خواهمت از یاد برم ممکن نیست

من تو را دوست نمی دارم اگر بگذاری

شعر 26 - آن ها

رود راهی شد به دریا،کوه با اندوه گفت

می روی اما بدان دریا زمن پایین تر است

.

.

گر جوابم را نمی گویی،جوابم کن به قهر

گاه یک دشنام از صدها دعا شیرین تر است

شعر 25 - آن ها

از حاصل عمر به هدر رفته ام ای دوست

ناراضی ام ، امّا گله ای از تو ندارم

.

.

از غربت ام اینقدر بگویم که پس از تو

حتی ننشسته ست غباری به مزارم