شعر 5 - ه دو چشم

اول روضه می‌رسد از راه

قد بلند است و پرده‌ها کوتاه

آه از آنشب که چشم من افتاد

پشت پرده به تکه ای از ماه

شعر 4 - ه دو چشم

چرا اهالی این شهر عاشقت نشوند

چنین که عطر تو در کوچه‌ها پراکنده است

شعر 3 - ه دو چشم

وقت آن شد که دلم را بِگُذارم بروم

با تو او را تک و تنها بگذارم بروم

 

به کجا می‌شود از معرکه‌ی عشق گریخت

گیرم امروز از اینجا بگذارم بروم

شعر 2 - ه دو چشم

رد نشو از میان قبرستان، مرده‌ها را تو بی‌قرار نکن

چادرت را به روی خاک نکش، روحشان را جریحه دار نکن

شعر 1 - ه دو چشم

مهربانی ؛ چشم بارانی چه می آید به تو

عاشقی  ؛ این حس روحانی چه می آید به تو

آن نگاه زیر چشمی با وقارت می کند

این تبسم های پنهانی چه می آید به تو

شعر 12 - رقعه

شعر اگر از تو نگوید همه عصیان باشد

زنده در گور غزلهای فراوان باشد

نظم افلاک سراسیمه به هم خواهد ریخت

نکند زلف تو یک وقت پریشان باشد

شعر 11 - رقعه

به نام نامی سر، بسمه‌ تعالی سر

بلندمرتبه پیکر، بلندبالا سر

فقط به تربت اعلات، سجده خواهم کرد

که بنده‌ی تو نخواهد گذاشت، هرجا سر

شعر 10 - رقعه

سکوت عین سکوت است، بی همانند است

که پیشوند ندارد، بدون پسوند است

زبان رسمی اهل طریقت است سکوت

سکوت حرف کمی نیست، عین سوگند است

شعر 9 - رقعه

شب گذشته من و او چه خواب خوبی بود

در آن سیاهی شب آفتاب خوبی بود

همیشه موقع دیدار او دلم می ریخت

اگر چه ترس نبود اضطراب خوبی بود

شعر 8 - رقعه

گم کرد شبی راه و مسیرش به من افتاد

ناخواسته در تیر رس راهزن افتاد

در تیر رس من گره انداخت به ابرو

آهسته کمان و سپر از دست من افتاد