شعر 26 - ضدّ

   هر چه خواندم نامه هایت را نیفتاد اتفاق

   می روم تا هیزمی دیگر بریزم در اجاق

   بی سبب دست تمنا تا درختان می بری

   سیب ها دیگر به افتادن ندارند اشتیاق

شعر 25 - ضدّ

این چیست که چون دلهره افتاده به جانم
حال همه خوب است- من اما نگرانم

در فکر تو بستم چمدان را و همین فکر
مثل خوره افتاده به جانم که بمانم

شعر 24 - ضدّ

...که عاقل آن کسی باشد که با دیوانه می سازد

.

.

.

...که این ساقی به قدر تشنگی پیمانه می سازد

شعر 23 - ضدّ

این هدیه را اگر نپذیری کجا برم

جان است جان! اگر تو نگیری کجا برم

.

.

.

بخت مرا سیاه چو گیسوی خود مخواه

موی سفید را سر پیری کجا برم

شعر 22 - ضدّ

با لبان تشنه آن ساعت که افتادی به خاک
لَم‌تَقُل شیئًا سِوی قُم یا أخا أدرِک أخاک

مشک دور از دست گریان است و قدری دورتر
مانده در صحرا لبی خندان و جسمی چاک‌چاک

شعر 21 - ضدّ

تو آن بُتی که پرستیدنت خطایی نیست

و گر خطاست مرا از خطا ابایی نیست

بیا که در شب گرداب زلف موّاجت

به غیر گوشه ی چشم تو ناخدایی نیست

شعر 20 - ضدّ

ای ابر دل گرفته ی بی آسمان بیا

باران بی ملاحظه ی ناگهان بیا

چشمت بلای جان و تو از جان عزیزتر

ای جان فدای چشم تو با قصد جان بیا

شعر 19 - ضدّ

همراه بسیار است، اما همدمی نیست
مثل تمام غصه ها، این هم غمی نیست

 دلبسته اندوه دامنگیر خود باش
از عالم غم دلرباتر عالمی نیست

شعر 18 - ضدّ

روزی ز چشم مردم و روزی به پای تو
عمر مرا ببین که به افتادگی گذشت
شرمنده ی تو ایم و سرافراز از این که عمر 
گر دین نداشتیم به آزادگی گذشت

شعر 17 - ضدّ

و عمر شیشه عطر است، پس نمی ماند

پرنده تا به ابد در قفس نمی ماند

 

مگو که خاطرت از حرف من مکدر شد

که روی آینه جای نفس نمی ماند