شعر 8 - اقلیّت

کسی را تاب دیدار سر زلف پریشان نیست

چرا آشفته می خواهی خدایا خاطر ما را؟

 

نمی دانم چه نفرینی گریبانگیر مجنون است

که وحشی می کند چشمانش آهوهای صحرا را!

 

چه خواهد کرد با ما عشق؟ پرسیدیم و خندیدی

فقط با پاسخت پیچیده تر کردی معما را

شعر 7 - اقلیّت

من چه در وهم وجودم ، چه عدم ، دل تنگ ام
از عدم تا به وجود آمده ام ، دل تنگ ام

روح از افلاک و تن از خاک ، در این ساغر پاک
از درآمیختن شادی و غم دل تنگ ام...

شعر 6 - اقلیّت

بین ماهی های اقیانوس و ماهی های تنگ

هیچ فرقی نیست وقتی چاره ای جز آب نیست!

شعر 5 - اقلیّت

شعله انفس و آتش‌زنه آفاق است
غم قرار دل پرمشغله عشاق است

جام می‌ نزد من آورد و بر آن بوسه زدم
آخرین مرتبه مست‌شدن اخلاق است

شعر 4 - اقلیّت

ما پلنگیم مگو لکه به پیراهن ماست

مشکل از آینه توست خطا از ما نیست

خلق در چشم تو دلسنگ ولی ما دلتنگ

لا الهی هم اگر آمده بی الا نیست

موج شوریده دل آشفتهء ماه است ولی

ماه را طاقت آشفتگی دریا نیست

شعر 3 - اقلیّت

شانه هایم تاب زلفت را ندارد!پس مخواه

تخته سنگی زیر پای آبشاری بشکند

شعر 2 - اقلیّت

زمستان نیز رفت اما بهارانی نمی بینم

بر این تکرار در تکرار پایانی نمی بینم

به دنبال خودم چون گردبادی خسته می گردم

ولی از خویشتن جز گردی به دامانی نمی بینم

شعر 1 - اقلیّت

این طرف مشتی صدف آنجا کمی گل ریخته

موج، ماهیهای عاشق را به ساحل ریخته

بعد از این در جام من تصویر ابر تیره‌ ایست

بعد از این در جام دریا ماه کامل ریخته