شعر 28 - آن ها

ناگهان آیینه حیران شد، گمان کردم تویی
ماه پشت ابر پنهان شد، گمان کردم تویی

ردّ پایی تازه از پشت صنوبرها گذشت...
چشم آهوها هراسان شد، گمان کردم تویی

شعر 27 - آن ها

ای که برداشتی از شانه ی موری باری

بهتر آن بود که دست از سر من برداری

.

.

هر چه می خواهمت از یاد برم ممکن نیست

من تو را دوست نمی دارم اگر بگذاری

شعر 26 - آن ها

رود راهی شد به دریا،کوه با اندوه گفت

می روی اما بدان دریا زمن پایین تر است

.

.

گر جوابم را نمی گویی،جوابم کن به قهر

گاه یک دشنام از صدها دعا شیرین تر است

شعر 25 - آن ها

از حاصل عمر به هدر رفته ام ای دوست

ناراضی ام ، امّا گله ای از تو ندارم

.

.

از غربت ام اینقدر بگویم که پس از تو

حتی ننشسته ست غباری به مزارم

شعر 24 - آن ها

سر سجاده ام بودم که گیسوی تو درهم ریخت

نظرهای حلال و آرزوهای حرامم را

شعر 23 - آن ها

با شکستم دشمنان را شادمان کردم،ولی

کاش،نفعی هم برای دوستانم داشتم

شعر 22 - آن ها

ما را کبوترانه وفادار کرده است
آزاد کرده است و گرفتار کرده است

بامت بلند باد که دلتنگیت مرا
از هر چه هست غیر تو بیزار کرده است

شعر 21 - آن ها

با یقین آمده بودیم و مردد رفتیم
به خیابان شلوغی که نباید رفتیم

می شنیدیم صدای قدمش را اما
پیش از آن لحظه که در را بگشاید رفتیم

شعر 20 - آن ها

ای موج پر از شور که بر سنگ سرت خورد

برخیز فدای سرت،انگار نه انگار

شعر 19 - آن ها

گاه اگر از دوست پیغامی نیاید بهتر است